انتهای تنهایی ...

به تو فكر مي كنم ، به حرف هاي تو ،

به چشمان تو ، به خنده هاي تو ،

به گردش هايي كه با تو رفته ام ،

به لحظه هايي كه با تو گذرانده ام ،

به شب ها ، به صبح ها ،

به اشك ها ، به دعواها ، به قهرها ، به آشتي ها ...

من نمي خواهم به تو فكر كنم ،

من براي اين كه تو را فراموش كنم خودم را از بين بردم ،

اما تو روز به روز براي من زنده تر و با معني تر ميشوي

ياد تو هميشه همراه اشك مي آيد،

 نمي خواهم گريه كنم ، چون ديگر خسته شده ام.

تا كي ميشود به تو فكر كرد ، تو را آرزو كرد ،

تو را با همه ي وجود و همه ي احساس خواست و به تو دسترسي نداشت؟

چه بگويم ؟ قلبم پر از درد است.

مي ترسم ، از زندگي سيرم ،

من زندگي مي كنم برا اينكه زودتر به آخر برسم .

استقامت كردن كار آساني نيست ...

چگونه فراموشت کنم!!!!!